Al meer dan duizend jaar voor Christus voedden de Griekse generaals hun troepen met waterkers om hun uithoudingsvermogen te versterken. De befaamde Griekse arts Hippocrates, vader van de klassieke geneeskunde, liet 400 jaar voor Christus een kliniek bouwen nabij waterbronnen waarin intensief waterkers werd gekweekt. De groente werd voor de genezing van diverse ziekten gebruikt. In het oude Egypte verwierf de groente eveneens grote faam als gezondheidsproduct. Ook in onze recentere geschiedenis zijn sporen te vinden van deze wijsheid.
In 1581 schrijft de Antwerpse botanicus Matthias De Lobel in zijn kruidenboek over de werking van waterkers en een diversiteit aan toepassingen. De beroemde Mechelse kruidkundige Dodoens beschreef in 1618 al de gunstige werking van waterkers bij specifieke aandoeningen en klachten. Vanaf de zeventiende eeuw beschrijven talrijke auteurs de gunstige werking van deze plant.
De laatste twintig jaar trekt het kruid meer en meer de aandacht van belangrijke wetenschappelijke instituten. Vooral de regulerende en beschermende werking maken deel uit van hun onderzoek.
Op deze inhoud zijn de gebruiksvoorwaarden van toepassing.
